Zdaniem Campbella Harveya i Claude’a Erba, autorów opracowania „The Golden Constant” z 2015 r., teza o bezpiecznej przystani jest nieco przesadzona. Przeanalizowali oni miesięczne stopy zwrotu z akcji i złota w latach 1975-2012 i odkryli, że w prawie połowie przypadków, gdy akcje traciły na wartości, złoto spadało razem z nimi.

To samo twierdzenie znalazło się w badaniu banku Barclays opublikowanym w zeszłym tygodniu: istnieje założenie, że złoto dobrze sobie radzi, gdy akcje spadają, ale „dane historyczne z długiego okresu czasu nie potwierdzają tego stanowiska”.

Czy złoto jest magazynem wartości ?

Reputacja złota jako klasycznego narzędzia oszczędzania wynika po części z badań przeprowadzonych w 1977 roku przez profesora Roya Jastrama. Wykorzystując brytyjskie dane z 1560 roku i amerykańskie z 1800 roku, Jastram wykazał, że złoto rzeczywiście zachowało swoją siłę nabywczą na przestrzeni wieków.

Również w Niemczech złoto zachowało swoją siłę nabywczą przez cały XX wiek, podczas gdy inne aktywa były ograniczane przez hiperinflację oraz polityczny i ekonomiczny upadek.

Jastram wykazał jednak również, że o ile złoto było dobrym zabezpieczeniem przed inflacją przez ponad sto lat lub dłużej – o tyle w krótszych okresach czasu złoto jest złym zabezpieczeniem przed inflacją. Cytując badanie Barclays: „Cierpliwość jest bez wątpienia ważną cechą w inwestowaniu, ale złoto może być zbytnim naciąganiem tej cechy.

Alokacja aktywów

Choć dane te pokazują, że reputacja złota jako bezpiecznej przystani i ochrony przed inflacją jest nieco przesadzona, nie oznacza to, że w portfelach inwestycyjnych w ogóle nie ma dla niego miejsca.

Wielu inwestorów twierdzi, że złoto oferuje oczywiste korzyści w zakresie dywersyfikacji. Na przykład Ray Dalio z Bridgewater, jeden z najbardziej skutecznych menedżerów funduszy hedgingowych w historii, powiedział kiedyś, że nie ma „żadnego rozsądnego powodu”, by nie kupować złota, „chyba że zna się historię i zna się ekonomię”.